Pančevo – Pančevu, kao nekada vojničkoj varoši i mestu na granici specifični kolorit daju vremešna zdanja iz doba Banatske vojne granice. Gradskim parkom dominira Štapska zgrada, nekada sedište 12. nemačko-banatske regimente, iza ćoška na korzou je zgrada sadašnjeg okružnog zatvora, a nedaleko i pančevački Istorijski arhiv, iz istog perioda Velika kasarna, čije dvorište se dodiruje sa Ruskom bolnicom, današnjim Domom omladine.

Od sredine sedamdesetih godina prošlog veka u nju su se uselila kulturno-umetnička društva, udruženja, omladinske organizacije i umetničke trupe, a sada i građevinari, koji će do proleća raditi na adaptaciji prvog sprata i podruma. Za ovaj posao biće potrošeno 2.700.000 dinara koje je po konkursu „Zajednici zajedno” opredelila Naftna industrija Srbije, pomažući između ostalih i ustanove kulture, koje teško dolaze do sredstava za renoviranje i nabavku opreme za rad.

Ovo je nastavak obnove vremešnog zdanja započete pre dve godine, kada je renovirano prizemlje i osvežena fasada. Sada će i njeni hodnici dobiti nove podove, keramiku, biće okrečena i osvežena kompletna stolarija, dok će na spratu biti renovirani toaleti koji nisu u upotrebi i jedan u prizemlju osposobljen za osobe u invalidskim kolicima, a da bi od podruma do tavana u zgradi stare ruske bolnice sve bilo kako treba, renoviranje i sečenje vlage pretrpeće i studio Pandemonijum, koji takođe nije radio više od godinu dana.  

Iako „oguljene” fasade koju je krasila odmerena ukrašenost stroge vojničke epohe, solidno građena vojna bolnica iz 1875. godine pamti sve do kraja Prvog svetskog rata boravak saniteta austrougarske armije, da bi se nakon sloma monarhije u nju uselila poljska bolnica srpske vojske. Ali ime kojim je i danas mnogi zovu dobija početkom dvadesetih godine, kada u Pančevo, sklanjajući se od boljševizma, pristižu ruske izbeglice, mnoge bolesne i onemoćale. Budući da je pretila opasnost i od izbijanja epidemija, Vojno ministarstvo kraljevine, ustupilo je ovaj objekat ruskim izbeglicama – zdravstvenim radnicima za lečenje i negu sunarodnika, istovremeno i da bi se rasteretile ovdašnje zdravstvene ustanove. 

I tada je zgrada bez ikakve opreme i nameštaja vapila za renoviranjem, pa su ruski lekari i milosrdne sestre blagodareći novčanim prilozima uspeli da ponovo privedu nameni bolnicu – sanatorijum koji je imao i svoju crkvu posvećenu Svetom Nikoli Mirlikijskom,  koju su posećivali pripadnici ruske kolonije u Pančevu, ali i srpski pravoslavni živalj. 

Deceniju kasnije ruski sanatorijum u Pančevu mogao se ubrojati među najbolje medicinske ustanove u Kraljevini sa 110 kreveta na tri odeljenja – hirurškom, terapeutskom i ginekološkom i sa tri operacione sale i porodilištem u kome se za deset godina rodilo devet stotina beba. Godine 1932. rođena je ovde i naša poznata slikarka Olja Ivanjicki, čija porodica se takođe na talasu migracija nakon Oktobarske revolucije zadesila u Pančevu. 

Bili su tu i svojevrsni specijalistički kabineti dobro opremljeni aparatima, previjalište, laboratorija, eksperimentalno odeljenje, apoteka, kao i biblioteka sa velikom zbirkom stručnih knjiga, ali i svezaka iz raznih oblasti, koja je srećom sačuvana i predata na čuvanje Gradskoj biblioteci. 

Ruska bolnica prestaje da radi tokom Drugog svetskog rata. Ulaskom partizanskih i sovjetskih jedinica ponovo postaje vojna, a nešto kasnije komanda brigade. Bivša JNA 1972. godine napušta sve vojne objekte u centru grada, a dve godine kasnije renoviranjem, bivši sanatorijum dobija civilnu namenu novostvorenim poslovnim prostorom. Ograda oko bolnice je srušena, fasada potpuno poravnata, a parkić iza zgrade u kojem se jedno vreme nalazio i mali zoološki vrt nestaje.