Od našeg stalnog dopisnika
Podgorica – Decenijama su u Crnoj Gori objavljivane monografije o velikim bitkama i revolucionarima Narodno oslobodilačke borbe, uglednim slikarima, o gradovima a retko o verskim znamenitostima. Takvu praksu prekinuo je publicista i istoričar Tomaš Ćorović iz Šavnika objavljujući vrednu monografiju „Crkva u Drobnjaku” u kojoj je pohranio brojne spise, predanja i priče o životu crkve u plemenu Drobnjak.

Ćorović je monografijom obuhvatio nastanak hramova na drobnjačkom tlu počevši od Crkve Svetih apostola Petra i Pavla u Nikšiću koja je iz prednemanjićkog perioda i bila saborni hram plemena Drobnjaka i Nikšića, preko crkava i manastira pre turske okupacije – Podmalinsko, Bijela, Pošćenje, Pridvorica, Petnjica, Kosorići, Dubrovsko, Tušinja, pa sve do danas.

Prema rečima Ćorovića u Drobnjaku nikada nije bilo druge vere osim hrišćanske, pravoslavne, jer se „Drobnjak uspeo odupreti islamizaciji”.

Paroh šavnički Draženko Ristić kaže o monografiji da „sada možemo predstaviti svetu ono što imamo, a imamo zaista mnogo”, dok je za književnika Janka Jelića monografija „napisana za sva vremena”.

U povodu ove knjige protojerej stavrofor Slobodana Zekovića, starešina hrama Sveti Jovan Vladimir u Baru, kaže da je za crkvu bio najteži period „vreme građanskog rata 1941–1945, kao i period komunističke vladavine”.

„Već na početku rata ubijen je na Žabljaku prota Bogdan Cerović sa sinom jedincem, a početkom 1942. u Šavniku mučenički je ubijen sveštenik Novo Delić sa još 22 stradalnika. Krajnji bilans stradanja crkve u Crnoj Gori od komunista je preko 120 ubijenih sveštenika na čelu sa mitropolitom Joanikijem Lipovcem, a nastavljeno je i posle rata”, reči su sveštenika Slobodana.

Autor monografije Tomaš Ćorović kaže da ovom monografijom želi da podstakne istraživaće na nova dela.

„Mi pripadamo istorijskom narodu, srpskom i pravoslavnom. Nažalost, danas želi da se stvori neki novi narod odričući se svoje vere, prošlosti, epike i gusala”, poručuje Ćorović. „Svaka kuća bez temelja nije duga veka.”