U tri galerije Kulturnog centra Beograda otvorene su tri različite izložbe. U izlagačkom prostoru „Artget” pod naslovom „Apokalipsa – Bor” objedinjene su fotografije Emanuela Mašonija i stripovi Aleksandra Zografa koji baštine istu temu. Mašoni viđeno (u Boru) prisvaja kao kapital slikovnih znakova za svoje likovne ciljeve, sapete između dve sfere interesovanja.
Jedne – snimaka apokalipse rudnika i rudarskog gradića, i druge – slika fantazmagorične lepote halucinantne okoline. Priča „O Borskoj beležnici” Aleksandra Zografa, sa 14 tabli u boji i celokupnom strukturom, podseća na arheološko iskopavanje. Počinje dokazom prisustva bakra u ovom regionu, a završava se poslednjim iskopavanjem: ekshumacijom posmrtnih ostataka mađarskog pesnika Mikloša Radnotija (1909–1944), koji je za vreme nacističke okupacije deportovan na prisilni rad u rudnike bakra i na kraju ustreljen u vrat u jednom maršu smrti.
U prostoru ove galerije održan je i razgovor o knjizi „Borske beležnice”, čiji su autori Aleksandar Zograf, Mikloš Radnoti i Zoran Paunović, a izdavač Narodna biblioteka Bor. U ovom najnovijem izdanju, pored originalne Radnotijeve poezije, nalaze se i Paunovićev tekst i 14 Zografovih tabli stripa.
Andrea Palašti u Likovnoj galeriji prestavlja izložbu o Emilu, orangutanu koji je bio kućni ljubimac srpskog državnog službenika iz Marburga, a u kojoj, kao delu šireg projekta, ispituje kompleksan odnos između ljudi i životinja, prirode i kulture, istorije i savremenog trenutka.
Istraživanjem Emilove istorije, poznatog orangutana iz zoološkog vrta u Šenbrunu, ali i njegovog života nakon smrti, u različitim kulturnim i naučnim institucijama otvaraju se pitanja antropomorfizma, kolonijalizma, ali i ideoloških motiva stvaranja muzejskih kolekcija. Između 1927. i 1938. godine, Emil je bio medijska zvezda i omiljena atrakcija svim turistima u zoološkom vrtu – sve dok nije postao pregojazan i toliko depresivan da je odbijao svaki kontakt. Nakon smrti, Emilovi ostaci postali su deo naučnih institucija i muzejskih kolekcija.
U „Podrumu” se prikazuju eksperimentalni filmovi katalonskog umetnika Dionisa Eskrose, u kojima narativi nastaju kombinacijom fiktivnih i dokumentarističkih segmenata, kreirajući oniričke atmosfere prepune simboličkih referenci. „Zrak i Vrag” je naziv koji obuhvata devet Eskorsinih ostvarenja koja su nastala u poslednjih deset godina.
Sva govore o uticaju političkih sukoba koji prerastaju u oružana nasilja na svakodnevni život krhkih pojedinaca. Dionis Eskorsa je saradnju sa Srbijom počeo još pre 15 godina, kada je u Beogradu producirao film pod nazivom „Rum servis za bombardovane zgrade”.
