Decembra ove godine navršila se 131 godina od rođenja kralja Aleksandra Prvog Karađorđevića i sto godina od potpisivanja Versajskog mirovnog ugovara čime je zvanično završen Prvi svetski rat i utvrđene granice novih država u Evropi.

Reč je o značajnim međusobno povezanim događajima u istoriji srpskog naroda, u kojima je kralj Aleksandar imao izuzetno važnu ulogu. Pre 131 godinu, decembra 1888. u kući svoga dede kralja Nikole Petrovića rođen je kralj Aleksandar Prvi.

Tu je proveo detinjstvo. Školovao se u Švajcarskoj i Sankt Peterburgu. Postao je prestolonaslednik 1909. godine, pa potom regent u periodu 1914–1921. i kralj od 1921. do 1934. godine.

O kralju Aleksandru i njegovoj ulozi i zaslugama u borbi za oslobođenje srpskog naroda, stvaranju Kraljevine SHS – Jugoslavije, njenoj spoljnoj i unutrašnjoj politici napisano je više studija.

Bio je pobednik u dva balkanska rata i Prvom svetskom ratu, proslavljeni vrhovni komandant srpske vojske, hrabri ratnik i mudri strateg; glavni inicijator otvaranja Solunskog fronta i stvaranja Male antante (Kraljevina SHS, Rumunija i Čehoslovačka) i Balkanskog saveza (Kraljevina Jugoslavija, Rumunija, Čehoslovačka i Turska) kao zaštite od zemalja koje se nisu mirile sa versajskim mirovnim poretkom u Evropi.

Kao vladar sa velikim međunarodnim ugledom nastojao je da Jugoslaviju učini što jačom, sigurnijom i nezavisnijom što je mnogima smetalo, pa je postao prva žrtva fašista.

Bio je pobornik najviših političkih ciljeva u zemlji opterećenoj teškim nasleđem i u složenim društveno-političkim prilikama u Evropi u međuratnom periodu.

Zamera mu se na stvaranju Jugoslavije, iako je u njoj okupio i oslobodio svoj narod, a zanemaruje se činjenica da je većina političkih, vojnih i intelektualnih elita u Srbiji i Hrvatskoj bila za ujedinjenje, uz promene u međunarodnim odnosima posle Oktobarske revolucije, pri čemu je Srbija izgubila Rusiju kao vernog prijatelja.

Verovalo se da će stvaranjem velike ujedinjene države, zasnovane na integralnom jugoslovenstvu biti moguće obezbediti brži razvoj, samostalnost i nezavisnost zemlje.

Navedeno jasno ukazuje da kralj Aleksandar Prvi Karađorđević zauzima značajno mesto u istoriji srpskog naroda, pa se opravdano postavlja pitanje koji su razlozi što do pre dve godine u Beogradu nije postojala ulica s njegovim imenom i što mu još uvek nije podignut spomenik?

Očekujemo da ovom velikom srpskom vladaru, jednoj od prvih žrtava fašizma, i njegovom ocu kralju Petru bude podignut spomenik u Beogradu, kao i da se povrate nazivi ulica sa njihovim imenima u ostalim gradovima Srbije. Time bi bilo ispravljeno neopravdano zaboravljanje velikana naše istorije.

Borislav Stanojlović