Na Starom zapuštenom niškom groblju pod Goricom, jedan spomenik svojom očuvanošću zainteresuje svakoga. Na spomeniku je slika muškarca u vojvodskoj ratnoj odeći i natpis Đorđe Skopljanac. U podnožju piše: „Spomenik podiže Narodna odbrana 1913. god.”.
U ova vremena kada se u bugarskoj propagandi pojedinih istoričara i političara potiru makedonska nacija i jezik i navodi da je Srbija do Morave deo Stare moravske Bugarske podsetimo se vojvode Skopljančeta i njegove borbe .
Đorđe Gligorije Ristić, rođen je u Peći 1879. godine. Odlazi na školovanje u Skoplje, gde završava osnovnu školu i gimnaziju. Vaspitavan u svetosavlju i gledajući turski zulum u Staroj Srbiji, odlazi u Beograd. Upisuje podnaredničku školu. U Beogradu je saznao da su mu Arnauti u Peći ubili majku. Na majčinom grobu se zakleo da će se osvetiti neprijateljima Srba.
Odlazi u kumanovski kraj i pridružuje se četi vojvode Jovana Stanojevića Dovezenskog. Dolaskom na prostor Stare Srbije 1904. godine počinje borba srpskih četa sa bugarskim komitama za prevlast u Makedoniji. Tada su Grci nastojali da borbu između Srba i Bugara iskoriste za širenje svog uticaja. Srpske čete su se borile i protiv Turaka.. Surove borbe vođene su do 1908. godine. Tada je na tlu Makedonije izrasla i domaća nacionalna svest, koja je težila da se afirmiše kao posebna nacionalnost na Balkanu. Đorđe G. Ristić izlazi iz čete vojvode Dovezenskog i formira svoju četu u krivopalanačkom kraju. Tada dobije zvanje vojvode. Postaje mitska ličnost kod Srba u Staroj Srbiji. Učestvuje u borbama kod Petraljca, Guljina, Čalopeka. U četničkoj hijerarhiji imao je titulu „veliki vojvoda”. Pored vojničkog znanja koji je stekao u podoficirskoj školi u Beogradu, u svojoj četi zaveo je i „gvozdenu disciplinu”.
Kada je 1908. u Turskoj izvedena Mladoturska revolucija i proglašenje Harijeta, za sve potlačene hrišćane, donesena je odluka o amnestiji odmetnika. Po uputstvu iz Beograda, sve četničke vojvode su predali oružje Šefket-paši u Skoplju. Nastanio se u Kumanovu. Iscrpljenost i ranjavanja doprineli su da mu se zdravlje urušava. Ubrzo umire, 27. januara 1911. godine u niškoj oblasnoj bolnici. Sahranjen je na Starom niškom groblju, gde mu Narodna odbrana 1913. godine podiže spomenik. Među njegovim saborcima u Kumanovu se govorilo da su ga otrovali bugarski agenti, koji nisu mogli da mu oproste ispoljenu hrabrost u borbi protiv bugaraša.
Vojvoda Skopljanac nema ulicu u Nišu.
Slobodan T. Petrović Morena,
Kladovo
