Oaza mira na Beogradskoj tvrđavi

Dan i noć, gotovo cele godine, Kalemegdan i Beogradska tvrđava vrve od šetača i turista. U gotovo svakom uglu jedne od najznačajnijih prestoničkih turističkih atrakcija, od jutra do večeri čuje se graja dece i odraslih koji su tu došli kako bi se prošetali, trčali, bavili se sportom ili napravili za uspomenu fotografije sa motivima Save, Dunava ili Velikog ratnog ostrva u pozadini.

Ali, ta graja redovno prestaje kada se šetači približe Despotovoj kapiji ispod koje, nizbrdicom, stepenište vodi do dve crkve – Ružice i Svete Petke. Bilo da je reč o vernicima ili neupućenim radoznalim turistima, kao po pravilu, kada se spuste na kaldrmisani putić koji razdvaja dve bogomolje, oni gase zvukove na telefonima. Tišinu povremeno prekine zvuk fotoaparata ili poneko pitanje o istorijatu crkvica okruženih zidinama tvrđave, gustim krošnjama drveća i ružičnjacima.

U ovoj oazi mira na Beogradskoj tvrđavi, pogotovu u toku proleća i leta, nije retkost ni slika prolaznika koji sa klupice, smeštene na uzvišici iznad Crkve Svete Petke, u tišini posmatraju osunčano beogradsko priobalje i Donji grad.