Uvin čaj pomaže kod upala mokraćnih puteva

Upale mokraćnih puteva su, pored respiratornih infekcija, najčešći problemi koji se javljaju kod pripadnika oba pola, ali su mnogo prisutnije kod žena. Osnovni cilj lečenja ovih infekcija je izbacivanje mikroorganizama iz urinarnog sistema, kao i sprečavanje i lečenje ponovljenih infekcija. Hroničnu upalu mokraćnih puteva ili upale koje se stalno ponavljaju treba temeljno lečiti zbog opasnosti od širenja infekcije na bubrege. Na tržištu postoji široka paleta urinarnih antiseptika i antibiotika koja se koristi u terapiji ovog oboljenja, ali se često kao pomoćna sredstva koriste i preparati koji sadrže biljne sirovine sa uroantiseptičim delovanjem, u kombinaciji sa biljkama čiji sastojci deluju diuretično.

Magistar farmacije Violeta Popov, iz Instituta za proučavanje lekovitog bilja „Dr Josif Pančić”, objašnjava da je najpoznatija biljka sa uroantiseptičnim delovanjem uva ili planika. To je dugovečan, zimzelen, vrlo razgranat nizak žbunić, sa sitnim i zvonastim ružičastim ili belim cvetovima. Ova biljka raste na sušnim i kamenitim staništima na velikim planinskim masivima do 2.400 metara nadmorske visine.

– Kao biljna lekovita sirovina upotrebljava se mlad, osušen list uve čiji sastojci deluju uroantiseptično. Upotrebljava se sam ili kao sastojak raznih čajnih mešavina kod lakših zapaljenja mokraćnih puteva i bešike, kao pomoćno sredstvo uz ostale lekove. Čest je sastojak u diuretičnim, urološkim i čajevima protiv zapaljenja bešike. Da bi upotreba bila efikasna uvin čaj potrebno je uzimati sa malo sode bikarbone (na vrh noža), pošto je za uroantiseptično delovanje potrebna alkalna reakcija urina. Zbog toga, čaj ne treba uzimati zajedno sa namirnicama ili lekovima koji povećavaju aciditet mokraće – pojašnjava Popov.

Ne preporučuje se upotreba lista uve za vreme trudnoće, dojenja i kod dece mlađe od 12 godina. Prilikom upotrebe, od neželjenih efekata mogu se javiti mučnina i povraćanje kod osetljivih osoba. Na tržištu postoje čajne mešavine za ublažavanje tegoba kod upala mokraćnih puteva za decu i trudnice koje ne sadrže uvu.

U biljke sa sastojcima koji ispoljavaju uroantiseptično delovanje spada i list domaće vrste brusnice, koji sadrži slične sastojke kao list uve. Pored toga, koriste se i biljne sirovine koje sadrže etarska ulja, pošto je odavno potvrđeno da ispoljavaju antimikrobnu aktivnost. Najčešće se upotrebljavaju nadzemni delovi raznih vrsta origana, timijana, majčine dušice...

– Na tržištu se, pored čajnih mešavina koje sadrže kombinaciju ovih biljaka, nalaze i preparati koji sadrže etarsko ulje, najčešće origana. To su uglavnom preparati u obliku kapsula kod kojih je etarsko ulje vezano posebnim tehnološkim postupkom na praškaste komponente. Preparate sa etarskim uljem origana ne treba da uzimaju osobe preosetljive na neki od sastojaka. Ne preporučuje se njihova upotreba kod dece, kao ni tokom trudnoće i dojenja – dodala je naša sagovornica.

Kao pomoćna sredstva u prevenciji upala mokraćnih puteva upotrebljavaju se i preparati izrađeni od plodova američke brusnice. Smatra se da ovi preparati deluju povoljno kod upala mokraćnih puteva tako što zakiseljavaju mokraću i sprečavaju „hvatanje” mikroorganizama za zidove mokraćnih puteva. Na taj način se pospešuje izlučivanje bakterija iz urinarnog trakta. Sok brusnice uglavnom sadrži šećer, pa je potreban oprez kod dijabetičara. Ne preporučuje se istovremeno uzimanje antikoagulanasa i preparata brusnice, jer može da se potencira delovanje lekova i intenzivira krvarenje. Ali, ne savetuje se ni istovremeno uzimanje preparata brusnice i uve, jer oni od brusnice povećavaju aciditet urina.

– Pored biljaka sa uroantiseptičnim delovanjem, kao pomoćna sredstva u lečenju lakših infektivnih oboljenja mokraćnih puteva koriste se i biljke sa diuretičnim delovanjem. Ove biljke se najčešće koriste u kombinaciji sa biljnim uroantisepticima. One povećavaju volumen izlučenog urina, odnosno ispoljavaju efekat ispiranja mokraćnih puteva što takođe blagotvorno deluje kod lakših upala mokraćnih puteva. U ove svrhe najčešće se koriste: list breze, herba rastavića, list koprive, list i koren peršuna, koren zečjeg trna, rizom pirevine, plod kleke, herba i koren maslačka... – ističe Violeta Popov.

Primena biljnih diuretika kontraindikovana je kod osoba sa preosetljivošću na bilo koji od sastojaka, kao i kod osoba sa edemima koji su izazvani insuficijencijom srca ili bubrega.