Dvesta godina od objavljivanja Srpskog rječnika Vuka Stefanovića Karadžića

Srpski rječnik Vuka Stefanovića Karadžića štampan je u štampariji jermenskog manastira u Beču 1818. godine. Sadrži 26.270 reči koje su se koristile u govoru naroda u Srbiji, Sremu i Vojvodini. Reči su protumačene (prevedene) nemačkim i latinskim opisima i izrazima.

Građu za izradu rečnika srpskog jezika Vuk Karadžić počeo je da sakuplja još 1815. godine na nagovor Jerneja Kopitara (1780–1844), cenzora za slovenske jezike bečke dvorske biblioteke. Vuk je tokom 1815. i 1816. godine boravio u manastiru Šišatovac, gde je, uz pomoć prijatelja, pesnika Lukijana Mušickog (1777–1837) obrađivao reči koje će se naći u rečniku. Rukopis je bio završen već 1816. godine, ali zbog nedostatka sredstava i polemika sa neistomišljenicima objavljen je 1818. godine. Rječnik sadrži predgovor, spisak prenumeranata, gramatiku i tablicu sa srpskom, nekoliko slovenskih i zapadnih azbuka, radi njihovog međusobnog upoređivanja. Sam rečnik štampan je u dva stupca na svakoj strani lista i broji 928 stubaca. Predgovor Rječniku Vuk je napisao u obliku rasprave upućene neistomišljenicima s kojima je bio u polemici. Na kraju teksta predgovora stoji datum 10. oktobar 1818. godine. Takođe, bio je svestan manjkavosti koje su bile prisutne u prvom izdanju Srpske gramatike, koja je štampana 1814. godine, pa je u Srpskom rječniku objavio i drugo, prošireno izdanje. Stoga je ovo prvo izdanje rečnika bilo jedno od najvažnijih koraka u borbi za jezik, jer je postavljalo za osnovu književnog jezika čist narodni jezik. Drugo izdanje srpske gramatike je samo šest godina kasnije (1824) na nemački jezik preveo nemački pisac Jakob Grim (1785–1863).

Umetnička obrada marke: Marija Vlahović, akademski grafičar

Stručna saradnja: mr Eliana Gavrilović, Muzej Vuka i Dositeja, Beograd