Slikao je vodu i ždralove u simbolici dugovečnosti

Krajem jula iz života je tiho iskoračio akademski vajar i slikar Milivoje Bogosavljević, član ULUS-a od 1983. godine. Diplomirao je 1982. godine, a potom 1984. magistrirao na Odseku za vajarstvo Fakulteta likovnih umetnosti u Beogradu, u klasi profesora Nikole Jankovića.

Plodonosni umetnički rad posvetio je vajarskim delima. U nasleđe je ostavio javne spomenike: bistu kralja Aleksandra Prvog Karađorđevića u Tabanovcu, statuu violiniste Vlastimira Pavlovića Carevca u Velikom Gradištu i veći broj radova u Požarevcu: bareljef – portret glumca Milivoja Živanovića, bistu nuklearnog fizičara Pavla Savića, bistu glumice Žanke Stokić, portret i bistu književnika Branislava Nušića. Autor je statueta za nagrade „Milivoje Živanović” i „Žanka Stokić”.

U Galeriji ULUS, 2006. godine, sa 13 skulptura i 17 crteža predstavio je svoj umetnički izraz na planu paralelnih svetova: skulpturama u terakoti, figuralno i reljefom. Naspram tog umetničkog poduhvata, u replikama, crtežima prikazao je iste teme, postavljene iznova tehnikom akvarela u pigmentu okera pečene sijene.

Naporedo s vajarskim radom Milivoje Bogosavljević se posvetio slikarstvu. U Galeriji Doma vojske u Beogradu 2005. godine pod nazivom „Zaboravljene priče” izlagao je slike – ulja na platnu velikog formata, kao krunu višegodišnjeg studioznog proučavanja napuštenih dvorišta, stvarajući kompozicione celine fasada koje su protokom vremena poprimile izgled portreta, sadržajno veoma kompleksnog značenja, sa atributima čovekovog lica, poput slika: „Tajna starinskog zida”, „Pred vratima nostalgije”, „Ovde stanuje vreme”, „Umirući grad”, „Srebrno svetlo 1999”… Ovom ciklusu pripada i slika „Ljubav na starinskom zidu”, koja korespondira s pesmom „Tajna” Jovana Dučića.

Bogosavljević je autor i većeg broja portreta poznatih ličnosti, kao što je patrijarh Pavle, ali i portreta običnih ljudi, dece…

U poslednjoj deceniji života prevashodno se bavio akvarelom. Zapažena je izložba „Mirne vode” u Galeriji Biblioteke grada Beograda 2013. godine. Njegovi akvareli se odlikuju motivima vode, čamaca, ptica i ždralova u simbolici dugovečnosti.

Za doprinos razvoju likovnog stvaralaštva i učešće u mnogobrojnim manifestacijama i likovnim kolonijama uručena su mu mnoga priznanja i zahvalnice. Na završnoj godini studija dobitnik je Nagrade studenta generacije iz fonda „Sreten Stojanović”. Slede nagrade Univerziteta umetnosti u Beogradu, Nagrada ULUS-a za skulpturu na izložbi i više otkupnih nagrada Republičkog fonda za kulturu.

Osim javnih spomenika, radovi Milivoja Bogosavljevića nalaze se u stalnim postavkama muzeja i galerija gradova u Srbiji i mnogim privatnim zbirkama kulturnog prostora bivše države Jugoslavije, kao i u Austriji, Nemačkoj, Holandiji i SAD.

Umetnost koju je stvarao odisala je autentičnim viđenjem sveta u kome živimo, studiozno, intelektom i s porukama. U svojim promišljanjima o životu i stvaralaštvu bio je čovek širokih interesovanja i shvatanja. U pojavi se razlikovao od drugih umetnika koje srećemo. Pod crnim šeširom bio je stvaralac visokih stremljenja u umetnosti, u suživotu sa svetom kontrakulture – u duhu rokenrola izvajao je Džima Morisona i koračao ulicama Beograda i Velikog Gradišta, gradovima u kojima je živeo, u ritmu Kleptonove muzike.