Srpska Jovanka Orleanka

Bila je pripadnica svetske elite, družila se sa Teodorom Ruzveltom, Vudroom Vilsonom, sa Romanovima, kraljevskom porodicom u Engleskoj, sa Dženi Čerčil. Pored bogatstva i uticaja, veći deo života provela je u Srbiji. Amerikanka, Mabel Grujić, arheološkinja, humanitarna radnica i dobrotvorka, supruga srpskog diplomate Slavka Grujića. Rođena je kao Mejbl Gordon Danlop, školovana u Americi, Francuskoj i Grčkoj.  Tokom boravka u Carigradu, druži se sa suprugom Čedomira Mijatovića, koji je u to vreme radio na sultanovom dvoru i od nje upoznaje srpsku istoriju i narodne pesme, da bi očarana, najveći deo života posvetila upravo afirmaciji Srbije u inostranstvu. Najveći američki listovi objavljivali su njene intervuje o Srbima, njihovoj istoriji, običajima, pesmama, vojsci, a držala je i predavanja na koje je dolazila američka elita. Ugledni „Njujork tajms” o njoj piše kao o „Amerikanki koja se sa ogromnom strašću bori za ’usvojenu’ zemlju svog supruga, srpskog diplomate, dr Slavka Grujića”, dok su je u prepisci najvažnijih ljudi Srbije onog vremena imenovali, jednostavno, „Gospođa”.

Još tokom Balkanskih ratova pruža veliku pomoć Srbiji, a prva dobrotvorna akcija bila je prikupljanje sredstava za podizanje Doma učenica srednjih škola u Krunskoj ulici u Beogradu. Pozvala je tada i Mihajla Pupina i američkog predsednika Vudroa Vilsona da pomognu oko osnivanja komiteta za prikupljanje pomoći, koju donosi u Srbiju i predaje Crvenom krstu, Beogradskom ženskom društvu, Kolu srpskih sestara, koje je u znak zahvalnosti bira za svog počasnog člana.

Po početku Velikog rata, dopisnica je Srpskog fonda sa pozivom za slanje priloga za srpsku ratnu siročad, samohrane porodice đaka i studenata. Osniva Odbor gospođa, koji novčano pomaže Devojačku školu, osniva bolnicu Svetog Jovana i dečiju bolnicu u Nišu, a potom odlazi i u Englesku, okuplja grupu dobrovoljnih bolničarki i kreće u Srbiju brodom od Marseja do Soluna i to trećom klasom, kako bi uštedele. Naredne 1915. godine, sa Pupinom osniva u Njujorku Srpski poljoprivredni komitet, a potom, za vreme muževljevog diplomatskog službovanja u Londonu, pokreće Srpski potporni fond, koji nabavlja sanitetski materijal za bolnice po Srbiji. Tokom 1916. boravi u Bernu gde organizuje slanje paketa srpskim zarobljenicima u logorima Austrougarske i Nemačke, a osta zabeleženo i da je sa mužem Slavkom i srpskom vojskom preživela egzodus i povlačenje preko Albanije.

I posle rata nastavila je da pomaže Srbiju, osnivajući Srpski fond za pomoć deci bez roditelja i upućujući preko 7,5 miliona dolara u Srbiju. Zajedničkim naporima, Mejbel i Slavko, 1020. godine, od Karnegijeve fondacije dobijaju 100.000 dolara kako bi se podigla Univerzitetska biblioteka u Beogradu. Supružnici Grujić osnovali su i letnji Amerikanski dom za srpsku bolešljivu ratnu siročad na Jadranu, zakupivši jedan dvorac koji su adaptirali i potpuno opremili, a Mejbl je kao direktorka doma nadgledala njegov rad. U Srbiji je nastavila da živi i nakon muževljeve smrti 1937. godine, sve do početka Drugog svetskog rata, kada se preselila u Njujork, a nakon rata, osnovala je fondaciju za školovanje dece, potomaka Jevrema Grujića.

    Ova dobrotvorka srpskog naroda, koju je svetska štampa zbog velikog humanitarnog rada prozvala srpkom Jovankom Orleankom, preminula je u Njujorku od leukemije, u svojoj 84. godini. Iako nije sahranjena u porodičnoj grobnici Grujića na Novom groblju u Beogradu, njeno ime uklesano je na spomeniku.