Poslednjih meseci na beogradskim trgovima i ulicama odvijaju se intenzivni radovi. Možda je ovo pravi trenutak da se podsetimo onih koji su radili na ozelenjavanju glavnog grada. Velike zasluge za sadnju drveća u prestonici imao je Atanasije Nikolić (1803–1882), inženjer i profesor Liceja. On je uspostavio Topčiderski park i rasadnik, kao i Košutnjak. Terazije je oplemenio stablima kestena, a Ulicu kneza Miloša drvoredom jablanova. Topčiderski drum oivičio je topolama.
Da Beograd bude zeleniji pripomogao je Emilijan Josimović, urbanista koji je naš grad pretvorio od orijentalne kasabe u evropsku varoš koja je bila smeštena u šancu i ograđena palisadama. Josimović je 1867. godine probijanjem Knez Mihailove ulice do Terazija povezao unutrašnje naselje sa spoljašnjim. Zalagao se za povećanje površina sa zelenilom, koje je smatrao „vazdušnim rezervoarima”. Njegov predlog je bio da se Kalemegdan pretvori u „divotni park”, a Velika pijaca, koja je bila ispred Kapetan Mišinog zdanja, izmesti i na njenom mestu formira park. Obe zamisli su ostvarene, na radost Beograđana. Sada je u opticaju ideja da park sa Studentskog trga nestane. Kakva nestručnost.
Izmeštanjem groblja sa Tašmajdana, 1886. godine, u Ruzveltovu ulicu (koja se nekada zvala Geteova i Grobljanska), dobijen je veliki park uz Crkvu Svetog Marka. Na mestu današnjeg Vukovog spomenika bilo je trkalište, koje je oko 1907. godine dobilo formu parka. Današnji izgled park je dobio 1928. godine, po nacrtima projektanta Save Nikolića. Od 1937. godine ovaj prostor krasi spomenik Vuku Karadžiću, čiji je autor Đorđe Jovanović. Odskora, tu su i spomenici Puškinu i Ćirilu i Metodiju.
Na nama je da nastavimo tradiciju ozelenjavanja Beograda.
Svetlana Brnović Mitić,
istoričar umetnosti, Beograd
