Ni grobove ne poštuju

Tokom 1998. i 1999. godine albanski ekstremisti su kidnapovali i ubijali Srbe na KiM, a nisu poštedeli ništa srpsko. Pored rušenja i paljenja više od 150 pravoslavnih svetinja, na udaru su se našli i srpske kuće i stanovi. Uništeno je više od 950 stanova i 21.122 kuće – sve ono što nije uzurpirano našlo se na meti albanskih zlikovaca. Kada su okončali uništavanje i paljenje srpskih svetinja, kuća i stanova, najokoreliji albanski ekstremisti otpočeli su da uništavaju i ruše i spomenike podignute srpskim herojima i znamenitim Srbima u mestima širom južne srpske pokrajine.

Danas u ovoj samoporoglašenoj državi nema nijednog spomen-obeležja nekom od znamenitih Srba i narodnih heroja. U prisustvu pripadnika Kfora i Unmika otpočelo je uništavanje i rušenje nadgrobnih spomenika na svim pravoslavnim grobljima širom KiM. Za vrlo kratko vreme uništeno je više od 10.000 nadgrobnih spomenika u mestima južno od Ibra.

Kako je izgledao ovaj „obračun” albanskih ekstremista sa spomenicima na srpskim grobljima, pokazuje slučaj u selu Koriša, nadomak Prizrena. Naime, srpsko groblje u ovom selu u kojem su decenijama živeli okoreli albanski ekstremisti sravnjeno je sa zemljom, a na mestu gde se nalazilo, Albanci su podigli veliku spomen-ploču svojim „junacima” koji su se tokom 1998. i 1999. godine borili protiv srpske „okupacione” vojske.

U selu Landovica, pored samog puta Prizren–Đakovica, nalazio se spomenik narodnim herojima Bori Vukmiroviću i Ramizu Sadiku. Bio je to decenijama simbol bratstva i jedinstva i mesto koje su posećivale brojne generacije učenika iz čitave Jugoslavije. Albanci su ga porušili do temelja i na ovom mestu podigli kompleks svojim borcima poginulim u sukobima s „okupatorskom srpskom vojskom i policijom”.

Ovakvih i sličnih primera ima širom pokrajine. I ne samo to. Pored skrnavljenja nadgrobnih spomenika, veći broj srpskih grobalja pretvoren je u smetlišta ili parking-prostore. Imajući u vidu da se uništavanje srpskih grobalja ne zaustavlja, neki od raseljenih Srba iz ove pokrajine odlučili su da posmrtne ostatke svojih najmilijih prenesu u centralnu Srbiju, tamo gde su se skućili, jer ne žele da grobove ostave na nemilost albanskim zlikovcima. Na ovakvu odluku reagovala su brojna udruženja Srba i pravoslavni vernici, ističući da se prenos posmrtnih ostataka kosi s pravoslavnim običajima, jer duša pokojnika treba da ostane tamo gde je živeo, a da njihovi najmiliji treba da odlaze da im upale sveće. Međutim, kad raseljeni Srbi odu na zadušnice uvek zateknu sve veći broj porušenih i oštećenih nadgrobnih spomenika, što ih teško pogađa, kao i to što do sada za ovo zlodelo niko nije odgovarao.

Miroslav Todorović,

Beograd/Prizren