Preminula Mirjana Miočinović

Mirjana Miočinović, nekadašnja profesorka Fakulteta dramskih umetnosti, teatrološkinja i prevodilac, uvek angažovana na društvenoj sceni, preminula je prekjuče posle duge i teške bolesti u Beogradu.

Rođena je u Beogradu 23. decembra 1935. godine, gde je diplomirala na Filološkom fakultetu, na smeru za Opštu književnost sa teorijom književnosti. Studirala je i na Sorboni gde je diplomirala Savremenu francusku književnost, da bi magistrirala 1963. i doktorirala 1975. godine na Filozofskom fakultetu u Beogradu sa tezom: „Pozorišne teorije Antonena Artoa”.

U Institutu za književnost i umetnost u Beogradu bila je zaposlena kao asistentkinja od 1964. do 1972. godine, potom kao docentkinja na Akademiji za pozorišnu umetnost od 1972. do 1980, a do 1991. bila je vanredna profesorka Fakulteta dramskih umetnosti u Beogradu. Predavala je Istoriju jugoslovenskog pozorišta i drame.

Ostalo je zabeleženo da je dala ostavku na mesto redovne profesorke Univerziteta umetnosti u Beogradu u znak protesta protiv rata na tlu bivše Jugoslavije nakon čega se prevremeno penzionisala, a ostavka u pismu tadašnjem dekanu Fakulteta dramskih umetnosti 9. oktobra 1991. i danas se citira u medijima:

„Suočena sa užasnim razaranjem zemlje koju i dalje smatram svojom domovinom, sa divljačkim rušenjem najvrednijih spomenika kulture u čijim su okvirima nastale i one duhovne vrednosti o kojima predajem na ovoj školi, s neizmernim ljudskim stradanjem, a svesna činjenice da u tome i kao žrtva i kao rušitelj ima krupnog udela i narod kome sama pripadam, vođena dubokim osećanjem ogorčenosti i stida, ja Vas obaveštavam da u ovakvim okolnostima ne mogu i ne želim da držim nastavu na fakultetu koji nije našao načina da se svemu tome usprotivi”.

Ostaće zapamćena i kao jedina žena među osnivačima Beogradskog kruga, grupe intelektualaca koja je održavala tribine subotom na kojima se angažovano razgovaralo o uzrocima rata u Jugoslaviji, kritički analizirala uloga srpske strane, suprotstavljajući se ratnoj politici.

Bila je i prva supruga Danila Kiša sa kojim je u braku provela gotovo dve decenije, od 1962. do 1981. Nakon odlaska u penziju bavila se književnom zaostavštinom Danila Kiša i priređivanjem njegovih sabranih dela. Podaci govore da je sa kolegama sa Katedre za Opštu književnost beogradskog Filološkog fakulteta, čiji je Danilo Kiš bio prvi diplomirani student, ustanovila godišnju nagradu za najbolji seminarski rad, koja nosi njegovo ime.

U izdanju „Arhipelaga” objavljeno je nedavno novo, dopunjeno izdanje knjige Danila Kiša „Iz prepiske”, koju je ona priredila i gde se na na više od 630 strana nalaze pisma književnika prijateljima, velikim srpskim, jugoslovenskim i svetskim piscima, prevodiocima, saradnicima, urednicima i izdavačima.

Autorka je brojnih knjiga: „Eseji o drami”, „Rađanje moderne književnosti – Drama”, „Surovo pozorište”, „Moderna teorija drame”, „Pozorište i giljotina”, „Nemoć očiglednog”. Prevela je sa francuskog i ruskog jezika dela Lotreamona, Antonena Artoa, Žerara Ženeta, An Ibersfeld, Florans Dipon… Pisala je za „Vidike”, „Delo”, „Književnost”, „Scenu”, „Vreme”, „Peščanik”…

Bila je članica Udruženja književnih prevodilaca Srbije, a dobitnica je Sterijine nagrade za teatrologiju, Sterijine nagrade za naročite zasluge i Lovorovog venca za životno delo kojeg dodeljuje Pozorišni muzej Vojvodine.